Van Telex naar Twitter

Het zal niemand die me kent verbazen dat ik de ontwikkelingen in Egypte met grote belangstelling volg. Op een afstand gaat dat vaak makkelijker dan wanneer je ter plekke bent. In het verleden had je in Egypte, zeker als westerling, bijna geen betrouwbare informatie tot je beschikking. Televisie en kranten waren onder controle van het regime. Engelstalige media zijn er altijd geweest, maar overwegend is alles Arabisch. Toegang tot buitenlandse media was er niet echt. Je kon af en toe wel aan mensen vragen wat er aan de hand was als je iets op het lokale 8-uur-journaal zag.

Telefoongesprekken met thuis waren erg duur, dus vaker dan een paar keer bellen tijdens een reis deed ik niet. De eerste keer dat ik alleen naar Egypte ging, in 1989, ging ik in Cairo een paar keer naar het Sheraton hotel. Daar stonden toen een paar telexen waar regelmatig zinnetjes met 'nieuws' uit rolden. Vaak volkomen irrelevante informatie. Je wist na een tijdje dan wel zeker dat er nergens groot nieuws was.

Nu volg ik Twitter, door alles met hashtag #jan25 te tonen. Het herinnert me aan de telexen, al gaat het hier over relevante informatie. Veel geruchten en onzin, maar vaak ook belangrijke ooggetuigeverslagen. Een tweet ging over het gebied waar ik twee keer woonde en les had, drie en één jaar geleden, in Medinet Nasr. Een belangrijke straat daar, Sharia Mostafa Nazjas, zou een oorlogszone zijn. Heel raar, zo ver van downtown, in een rustige woonwijk waar vooral iets rijkere Cairenen wonen. Ik vermoed dat het meer aan het begin van die heel lange straat is, een paar kilometer van waar ik woonde en les had, maar toch.

Het plunderen verbaast me op zich niet. Maar de omvang ervan wel. Egyptenaren in het algemeen, en Cairenen in het bijzonder, hebben geen criminele inslag en verstaan de kunst van het samenleven als geen ander.

Ik hoop ondertussen dat Mubarak wel vertrekt, maar dat het niet leidt tot chaos. Anders raakt de bevolking van de regen in de drup. In de chaos kan een nieuwe dictatuur, misschien van islamistische signatuur, de macht grijpen. Zonder een breed gesteunde macht vervalt het land in een rommelige situatie, vergelijkbaar met Irak, maar dan minder erg.

Op Al Jazeera nu beelden van Medinet Nasr. Wordt ook daar beschreven als een oorlogsgebied. Lokale milities beschermen de straten, shops. Nu werkt dat goed, maar wat doen die milities als de rust weerkeert? Ze hebben geen echte wapens nu. Laten we hopen dat dat zo blijft. Met wapens gaan ze misschien heersen over stadsdelen.

Ik ben bezorgd over het land waar ik zo zielsveel van houd.