Het is woensdag, de laatste dag van de werkweek hier. Donderdag en vrijdag zijn weekeinde. Ook op die dagen wordt er wel gewerkt, maar veel minder. Tijd om een eerste indruk te geven van de lessen, na vijf dagen.
Bij aankomst bij Fajr, anderhalve week terug, werd ik nog dezelfde dag getest om te zien in welk niveau ik terecht zou komen. Het bestond uit een schriftelijke test en een interview. De schriftelijke test bestond uit opdrachten in het Arabisch. Meestal hoefde ik niet de opdracht te kunnen lezen om te weten wat de bedoeling was, zoals verbinden van werkwoorden en voorwerpen, bijvoorbeeld 'strijken' en 'de was', 'vegen' en 'de kamer' of kiezen welk woord in een zin moest worden ingevuld of beschrijven van wat je op een foto zag. Dat ging redelijk goed. Het interview ging niet goed. Ik was een beetje moe, nog, en had in de aanloop naar dit programma nog een paar uur les moeten nemen bij de prive-leraar om mijn Arabisch weer wat op te halen. Hoe dan ook, het was niet best allemaal, dat mondeling. Ik werd op grond van vooral dat op niveau 1 ingedeeld, wat me erg tegen viel. Ik had op 2 gerekend. Niveau 0 is waar ik twee jaar terug begon. Toen deed ik niveau 0 helemaal en de eerste helft van niveau 1. Nu beginnen op niveau 1 betekende dat ik een deel van de lessen van twee jaar terug en een deel van de lessen met de prive-leraar opnieuw ging doen. Wel makkelijk, maar niet wat ik wilde. Verzoeken om het te herzien werden geweigerd. Ik kon op dinsdag een hertest doen, maar ze vertelden me dat ze er een goede kijk op hebben en dat het waarschijnlijk niets uit zou halen. Ik heb de hertest laten zitten.
Zaterdag tweede Kerstdag begonnen de lessen. Er waren erg weinig studenten op het winterprogramma af gekomen, aanvankelijk zes of wat meer totaal; later nog een paar meer. Ik zat met een Duitser in niveau 1. We verveelden ons omdat het ons niet uitdaagde. Na de les opnieuw in onderhandeling gegaan. Afgesproken werd een compromis van mij om dan niveau 1 heel snel te doen en dan niveau 2 af te werken. De volgende dag kwam er een examinator langs. Die praatte met ons, liet me wat op het bord schrijven en toen mochten we ineens naar niveau 2 voor 1 dag. Daar kwamen we in een klas met een Turks-Cyprioot en een Nigeriaan. Gelukkig mochten we in niveau 2 blijven, dus ik leer nu heel veel. Het is wel erg zwaar, mede omdat de andere studenten al heel veel verder zijn dan ik. Vorige keer was ik de beste van de klas. Nu beslist niet. De Nigeriaan had al een jaar Arabisch gedaan op de Amerikaanse Universiteit in Cairo. De Cyprioot heeft zichzelf Arabisch geleerd en werkt al als tolk Arabisch voor de politie en had alleen een diploma nodig om ook officieel te mogen tolken. De Duitser heeft twee jaar Arabische les gedaan op de universiteit als een van de vakken. De anderen zijn een stuk jonger en veel getalenteerder in het leren van de taal dan ik. Het zijn aardige klasgenoten en ik ben tevreden over de leraar.
Het tempo ligt erg hoog en ik trek het allemaal maar net. Ik weet niet of ik de tests ga halen. Zo niet, dan is de troost dat ik erg veel geleerd heb. Het kost me tijd om weer hard te kunnen studeren. Gisteren heb ik na vijf uur les bij Fajr nog zeven uur thuis kunnen studeren. Zondag kwam ik nog niet verder dan 3 1/2 uur thuis studeren, dus het gaat de goede kant op. Ik zie er ook het effect van. Vandaag wat rustiger aan doen en in het weekeinde weer heel hard studeren. Volgende week de halfweg-test. Dan weet ik hoe ik er voor sta en of ik een kans maak om het certificaat te halen.
Vanmiddag zijn we met drie man naar de stad gegaan en hebben er een biertje of sapje gedronken. Terug thuis heb ik gekookt en zometeen ga ik vroeg naar bed.
2009-12-30
2009-12-25
Moderne kamelenmarkt
Op vrijdag is er ten noorden van Cairo altijd een kamelenmarkt. Die wordt gehouden in Birqash. Ik ben daar nog nooit geweest, maar het schijnt iets indrukwekkends te zijn; niet altijd even opwekkend overigens. Er wordt, zo heb ik gelezen, nogal ruw met de dieren omgegaan. De kameel als lastdier of voor transport is voor Egypte bijna verleden tijd. Bij de piramiden doen ze nog dienst voor een fotomoment en op het platteland zie je ze nog sporadisch, bijvoorbeeld voor het vervoer van suikerrietstengels naar de suikerfabriek, en voor persoonlijk vervoer. Het zal niet lang duren of Isuzu, Mitsubishi en Toyota hebben de laatste kamelen verdreven die als nutsdier worden gehouden.
Er is al lang een alternatief voor de kamelenmarkt als die zijn functie volledig verliest. Op een paarhonderd meter van waar ik woon, wordt elke vrijdag een tweedehands automarkt gehouden. Ik wist dat wel, maar had het nog nooit gezien. Nu ik er zo dicht bij woon is het niet te vermijden, dus vandaag maar eens gaan kijken. Ongelooflijk! Langs de grote weg over kilometers afstand auto's te koop. Elk braakliggend terrein dat daar aan grenst, auto's. Elk parkeerterrein, alle zijstraten, auto's. Het moeten er tienduizenden zijn. Op de foto's een indruk van de omvang.
Er is al lang een alternatief voor de kamelenmarkt als die zijn functie volledig verliest. Op een paarhonderd meter van waar ik woon, wordt elke vrijdag een tweedehands automarkt gehouden. Ik wist dat wel, maar had het nog nooit gezien. Nu ik er zo dicht bij woon is het niet te vermijden, dus vandaag maar eens gaan kijken. Ongelooflijk! Langs de grote weg over kilometers afstand auto's te koop. Elk braakliggend terrein dat daar aan grenst, auto's. Elk parkeerterrein, alle zijstraten, auto's. Het moeten er tienduizenden zijn. Op de foto's een indruk van de omvang.
2009-12-23
Reis en eerste dagen
Eerder schreef ik over het dagje centrum. Nu over de dagen daarvoor. Beetje rare volgorde, maar ik wilde details van dagje centrum niet vergeten.
Naar Schiphol
De avond voor vertrek was er eerst nog het kerstdiner en het afscheid van onze directeur Hans Geleijnse in De Vier Jaargetijden in Tilburg. Ik had een paar dagen ervoor al een taxi van thuis naar het station in 's-Hertogenbosch besteld voor even voor enen 's nachts. Ik wilde de nachttrein naar Schiphol nemen die even voor half twee vertrok en om ongeveer 3 uur aan kwam. Dat was bijna vier uur voor vertrek, dus normaal gesproken ruim op tijd. Maar die dag sneeuwde het en de NS hadden laten zien daarmee niet om te kunnen gaan. In De Vier Jaargetijden werd ik steeds onrustiger. Eerste vraag was al of ik nog wel op tijd in 's-Hertogenbosch zou zijn, want de treinen hadden die middag een deel van de tijd niet gereden op dat traject. Ik heb uiteindelijk het eten niet afgewacht, heb me bij de organisatie verexcuseerd en ben met de trein naar s'-Hertogenbosch gegaan. Dat ging erg soepel, geen wachttijd, want ik had een trein die te laat aan kwam, tegelijk met mij. Thuis de taxi twee uur naar voren gehaald zodat ik nog met de laatste trein van het reguliere net (niet nachtnet) naar Schiphol zou gaan en dus zes uur eerder daar zou zijn dan de geplande vertrektijd van het vliegtuig. Op het station trof ik collega Peter van E., die van het diner af was gekomen en al een uur wachtte op een mogelijkheid om naar Zaltbommel door te reizen. Dat zag er niet goed uit. Hij meldde wel dat er even na elf uur nog een sneltrein naar Utrecht was vertrokken. Geplande treinen naar Schiphol of Utrecht verschenen niet. Grote verwarring, zoals altijd als er iets mis is op het spoor. Een man met een walkie talkie kon beweren dat de trein naar Utrecht zo vertrok en een collega, ook met een walkie talkie, beweerde dan dat Utrecht geen treinen uit het zuiden accepteerde. Met die informatie weer naar walkie talkie nr 1 kreeg ik te horen dat zijn informatie toch echt was dat er een trein reed. Rond twaalf uur was duidelijk dat er helemaal niks meer reed. Wat nu? Eerst gekeken of er taxi's konden worden geregeld door NS. Dat leek te gaan gebeuren, maar zeker was ik niet. Toen ouders gebeld om te vragen paraat te zijn voor noodscenario voor naar Schiphol brengen. Uiteindelijk kwamen er twee taxi's. Beetje stom geregeld was dat die beide naar Schiphol gingen, omdat in de ene een echtpaar en in de andere ik naar Schiphol reed. In de mijne zat ook nog een vrouw die naar Culemborg moest en een jongen die naar Utrecht moest. Zo konden de kosten lager blijven omdat zij ook bijdroegen en hoefde ik maar 195 euro te betalen. Moest om kwitantie vragen en kon die later proberen te declareren bij de NS. Zal nog wat gaan worden vrees ik. Uiteindelijk wel op tijd op Schiphol aangekomen, even na 2 uur 's nachts meen ik, en nog een paar uur proberen te slapen op de grond in de vertrekhal.
Misschien weet een van de collega's of Peter ook met de taxi thuis is gekomen, en zo ja, of hij zijn geld heeft teruggekregen, en hoe.
Vlucht
Uiteraard was er weer wat mis met de vegetarische maaltijd. Wel opgegeven bij vliegwinkel.nl, maar dat komt dan niet door bij KLM, net als in juni toen er bij de reis met HT Wandelreizen naar Marokko ook geen vegetarische maaltijd was. Ook KLM. Er zou nog wat geprobeerd worden en ik moest voortaan dat een paar dagen vooraf extra checken is me verteld. Vlucht naar Rome met normale vertraging van 45 minuten vertrokken. In Rome vertrok de vlucht naar Cairo niet wegens problemen. Weer uitstappen, terug naar de terminal gereden, geen waarschuwing wanneer wel vertrek of zo. Even later naar ander vliegtuig. Toen waren er mensen zoek, nogal wiedus. Dus de koffers van die mensen er uit en met 2 1/2 uur vertraging vertrokken.
Cairo
Nog nooit zo snel door de procedures gelopen. Visum kopen bij de bank ging snel (15 US$), rijen voor de douanes gingen erg snel en de rugzak lag al naast de band. Taxi naar Pharaohs Hotel in Dokki, waar ik de allereerste keer (in 1986) in Cairo overnachtte (met NBBS reizen) en in 1989 nog een keer een nacht toen ik alleen ging. Wat gegeten bij een take-away en een Stella gedronken in de bar. Er waren twee Nederlandse groepen in het hotel, waarvan een van Djoser.
Fajr en appartement
Volgende dag taxi naar Fajr in Medinet Nasr. Daar ingeschreven, betaald, meteen niveau-test gedaan en met Ayman op appartementenjacht. Nu had ik eerder drie keer (!) een mail ontvangen van Fajr met ongeveer dezelfde vragen over wat voor soort appartement ik wilde, wanneer ik aan kwam en wanneer ik vertrok en zo. Drie keer heb ik die ook beantwoord, steeds hetzelfde. Ik was er bijna op de minuut op de opgegeven tijd, en nog wist Ayman niet dat ik kwam, wat ik wilde, enzovoorts. Ik heb drie appartementen gezien, waarvan een nog anderhalve keer zo groot als het appartement dat ik twee jaar terug had en erg groot was (ook anderhalve keer zo duur). Ben gegaan voor de kleinste, die vast internet had. De andere twee hadden geen enkele vorm van internet. Wel TV, wat dit appartement weer niet heeft.
De daarop volgende dagen was het veel slapen, schoonmaken, lezen, buurt verkennen, route van en naar Fajr uitzoeken, chatten met collega's en vooral heel vaak weg voor inkopen. Nu ben ik op orde. De basisvoorraad levensmiddelen, schoonmaakmiddelen en ontbrekende inventaris is er nu. Het appartement is redelijk schoon, de fles met Dettol flink aangesproken. Ik heb 's nachts geen bloedneuzen meer van het stof.
De volgende blog meer over het appartement en de buurt.
Naar Schiphol
De avond voor vertrek was er eerst nog het kerstdiner en het afscheid van onze directeur Hans Geleijnse in De Vier Jaargetijden in Tilburg. Ik had een paar dagen ervoor al een taxi van thuis naar het station in 's-Hertogenbosch besteld voor even voor enen 's nachts. Ik wilde de nachttrein naar Schiphol nemen die even voor half twee vertrok en om ongeveer 3 uur aan kwam. Dat was bijna vier uur voor vertrek, dus normaal gesproken ruim op tijd. Maar die dag sneeuwde het en de NS hadden laten zien daarmee niet om te kunnen gaan. In De Vier Jaargetijden werd ik steeds onrustiger. Eerste vraag was al of ik nog wel op tijd in 's-Hertogenbosch zou zijn, want de treinen hadden die middag een deel van de tijd niet gereden op dat traject. Ik heb uiteindelijk het eten niet afgewacht, heb me bij de organisatie verexcuseerd en ben met de trein naar s'-Hertogenbosch gegaan. Dat ging erg soepel, geen wachttijd, want ik had een trein die te laat aan kwam, tegelijk met mij. Thuis de taxi twee uur naar voren gehaald zodat ik nog met de laatste trein van het reguliere net (niet nachtnet) naar Schiphol zou gaan en dus zes uur eerder daar zou zijn dan de geplande vertrektijd van het vliegtuig. Op het station trof ik collega Peter van E., die van het diner af was gekomen en al een uur wachtte op een mogelijkheid om naar Zaltbommel door te reizen. Dat zag er niet goed uit. Hij meldde wel dat er even na elf uur nog een sneltrein naar Utrecht was vertrokken. Geplande treinen naar Schiphol of Utrecht verschenen niet. Grote verwarring, zoals altijd als er iets mis is op het spoor. Een man met een walkie talkie kon beweren dat de trein naar Utrecht zo vertrok en een collega, ook met een walkie talkie, beweerde dan dat Utrecht geen treinen uit het zuiden accepteerde. Met die informatie weer naar walkie talkie nr 1 kreeg ik te horen dat zijn informatie toch echt was dat er een trein reed. Rond twaalf uur was duidelijk dat er helemaal niks meer reed. Wat nu? Eerst gekeken of er taxi's konden worden geregeld door NS. Dat leek te gaan gebeuren, maar zeker was ik niet. Toen ouders gebeld om te vragen paraat te zijn voor noodscenario voor naar Schiphol brengen. Uiteindelijk kwamen er twee taxi's. Beetje stom geregeld was dat die beide naar Schiphol gingen, omdat in de ene een echtpaar en in de andere ik naar Schiphol reed. In de mijne zat ook nog een vrouw die naar Culemborg moest en een jongen die naar Utrecht moest. Zo konden de kosten lager blijven omdat zij ook bijdroegen en hoefde ik maar 195 euro te betalen. Moest om kwitantie vragen en kon die later proberen te declareren bij de NS. Zal nog wat gaan worden vrees ik. Uiteindelijk wel op tijd op Schiphol aangekomen, even na 2 uur 's nachts meen ik, en nog een paar uur proberen te slapen op de grond in de vertrekhal.
Misschien weet een van de collega's of Peter ook met de taxi thuis is gekomen, en zo ja, of hij zijn geld heeft teruggekregen, en hoe.
Vlucht
Uiteraard was er weer wat mis met de vegetarische maaltijd. Wel opgegeven bij vliegwinkel.nl, maar dat komt dan niet door bij KLM, net als in juni toen er bij de reis met HT Wandelreizen naar Marokko ook geen vegetarische maaltijd was. Ook KLM. Er zou nog wat geprobeerd worden en ik moest voortaan dat een paar dagen vooraf extra checken is me verteld. Vlucht naar Rome met normale vertraging van 45 minuten vertrokken. In Rome vertrok de vlucht naar Cairo niet wegens problemen. Weer uitstappen, terug naar de terminal gereden, geen waarschuwing wanneer wel vertrek of zo. Even later naar ander vliegtuig. Toen waren er mensen zoek, nogal wiedus. Dus de koffers van die mensen er uit en met 2 1/2 uur vertraging vertrokken.
Cairo
Nog nooit zo snel door de procedures gelopen. Visum kopen bij de bank ging snel (15 US$), rijen voor de douanes gingen erg snel en de rugzak lag al naast de band. Taxi naar Pharaohs Hotel in Dokki, waar ik de allereerste keer (in 1986) in Cairo overnachtte (met NBBS reizen) en in 1989 nog een keer een nacht toen ik alleen ging. Wat gegeten bij een take-away en een Stella gedronken in de bar. Er waren twee Nederlandse groepen in het hotel, waarvan een van Djoser.
Fajr en appartement
Volgende dag taxi naar Fajr in Medinet Nasr. Daar ingeschreven, betaald, meteen niveau-test gedaan en met Ayman op appartementenjacht. Nu had ik eerder drie keer (!) een mail ontvangen van Fajr met ongeveer dezelfde vragen over wat voor soort appartement ik wilde, wanneer ik aan kwam en wanneer ik vertrok en zo. Drie keer heb ik die ook beantwoord, steeds hetzelfde. Ik was er bijna op de minuut op de opgegeven tijd, en nog wist Ayman niet dat ik kwam, wat ik wilde, enzovoorts. Ik heb drie appartementen gezien, waarvan een nog anderhalve keer zo groot als het appartement dat ik twee jaar terug had en erg groot was (ook anderhalve keer zo duur). Ben gegaan voor de kleinste, die vast internet had. De andere twee hadden geen enkele vorm van internet. Wel TV, wat dit appartement weer niet heeft.
De daarop volgende dagen was het veel slapen, schoonmaken, lezen, buurt verkennen, route van en naar Fajr uitzoeken, chatten met collega's en vooral heel vaak weg voor inkopen. Nu ben ik op orde. De basisvoorraad levensmiddelen, schoonmaakmiddelen en ontbrekende inventaris is er nu. Het appartement is redelijk schoon, de fles met Dettol flink aangesproken. Ik heb 's nachts geen bloedneuzen meer van het stof.
De volgende blog meer over het appartement en de buurt.
2009-12-21
Dag naar het centrum
Vandaag naar het centrum geweest. Eerst met een taxi naar Ramses station en met de metro verder naar halte Sadat. Dat is op Midan Tahrir, het verkeersplein bij het Egyptisch museum. Museum bezocht. ik schrijf verderop over de bevindingen met het museum. Na het museum eerst geluncht in Cafe Riche, dat kennelijk weer open is. Toen naar de Islamitische wijk gelopen via de drankenhandel net voor Midan Orabi. In de buurt van Sharia Talaat Harb en Windsor Hotel zitten wat Christenen en de enige drankenhandel die ik in Cairo ken. Wat Zibiba ingekocht, want in Medinet Nasr is echt geen druppel alcohol te vinden. De wandeling naar de Islamitische wijk doe ik altijd een keer. Alle zintuigen worden maximaal belast. De longen ook. Knetterdruk. Ommetje via de vlees-souq is altijd de moeite waard. Niet veel te zoeken verder, dus terug naar Midan Orabi met een paar keer expres verdwalen. Dan kom je in hoekjes van Cairo waar je anders nooit gekomen zou zijn. Akelig was dat er bij Midan Attaba een bedelaar leek te zijn gestorven, of misschien stervende was. Hij zat naar rechts weggezakt op een stuk karton. Ik zag hem niet bewegen. Omstanders hadden een ambulance gebeld. Bij Midan Orabi een broodje ful (bruinebonenpuree) en een broodje ta3ameia (falafel) en een fles cola gekocht en op de rand van een perkje opgepeuzeld. Ook dat is traditie voor me. Op weg van Orabi naar Windsor Hotel gezien dat er een cafe is bijgekomen waar bier geschonken wordt. Er is zelfs een terras bij, al zat er niemand op het terras aan het bier. Misschien begint er weer het een en ander te relaxen in Egypte. Daarna in de barrel lounge van Windsor Hotel een Stella gedronken en de taxi naar huis genomen. In de taxi's werd totnutoe alleen maar moderne muziek gedraaid en geen Kor'an recitals, wat raar is, want twee jaar terug was het vrijwel alleen maar recitals.
Het Egyptisch museum
Het museum gaat over een paar jaar verhuizen naar een nieuwe locatie bij de piramiden. Ergens is dat wel jammer, maar het is ook een kans om de rommelige opstelling van nu te vervangen door een betere. Des te vreemder is het dat er nu in het huidige museum het nodige aan restauratiewerk wordt gedaan, waar er de afgelopen 23 jaar heel weinig veranderde. Muren worden geschilderd, zakken cement hier en daar, toiletten vervangen. De komende verhuizing is ook te zien aan vreemde briefjes in de vitrines, met een kruis er op en in elk kwart een getal. Er is een aantal dingen veranderd ten opzichte van twee jaar terug. Ik zal ze opsommen. Eerst de goede dingen dan de slechte dingen.
Goed: Er is nu een extra veiligheidscheck voor in de straat. Bij drukte is een mensenmassa voor de veiligheidscheck bij de kassa's een aantrekkelijk doelwit voor aanslagen. Dat risico is nu een stuk minder groot. In het museum zijn nu grote plakkaten met een beschrijving van de periode (oude rijk, middenrijk, nieuwe rijk, late tijd, Grieks- Romeinse tijd en zo). Verder steeds meer nieuwere beschrijvingen in perspex houdertjes. Yuya en Thuya krijgen weer een betere display. Er staan twee nagelnieuwe vitrinekasten klaar. Voor Toet gevonden werd waren de schatten uit het graf van Yuya en Thuya (meerdere schrijfwijzen mogelijk) de belangrijkste attractie van het museum. Het zijn respectievelijk de vader en moeder van Teje, de vrouw van Amenhotep III. De laatste tijd stond het er liefdeloos uitgestald. Ook de Amarnazaal is opgeknapt. Beter gebruik van de ruimte, betere uitleg. De twee zilveren grafkisten in het zijzaaltje met de schatten uit Tanis staan niet meer onder een kast in het donker op de grond, maar redelijk belicht en op hoogte. De Israel stele is weer goed te vinden. Verder moeten bij groepen van 5 en meer, de bezoekers een oortje in doen en de gids via een microfoontje praten. Dat scheelt een hoop geschreeuw van de gidsen, vooral bij Italianen.
Slecht: De allermooiste houten sjawabti (oesjabti) uit het graf van Toet is verdorie weg voor een tentoonstelling! Dat ding is ontroerend mooi, het op een na mooiste voorwerp in het museum voor mij. En van de vier canopen van Toet was er twee jaar geleden een weg ("tijdelijk") voor tentoonstelling en is er nu nog een extra weg voor tentoonstellingen, dus nu zijn er nog maar twee. Juist die twee aan twee koppen die individueel zoveel rust uitstralen op een afstand die normaal 'ruzie' betekent, geeft zoveel spanning. En de twee die over zijn kijken nu ook nog allebei dezelfde kant op. Dit is voor mij het mooiste voorwerp van het museum en misschien wel het mooiste kunstvoorwerp ter wereld en het is kapot zo. Waar is het beleid dat de schatten van Toet nooit meer weg zouden gaan? De hele opstelling van de schatten van Toet is liefdelozer dan ooit. De barst in de kop van Toet uit de lotus is groter dan ooit. Zullen ze straks wel gaan opvullen met kneedbaar hout of zo, zoals ze dat met Ka'aper ook gedaan hebben. Daardoor worden koppen alleen maar dikker. Met de barst(en) houden ze hun elegantie. Nou ja, genoeg gezeurd. Morgen weer poetsen.
Het Egyptisch museum
Het museum gaat over een paar jaar verhuizen naar een nieuwe locatie bij de piramiden. Ergens is dat wel jammer, maar het is ook een kans om de rommelige opstelling van nu te vervangen door een betere. Des te vreemder is het dat er nu in het huidige museum het nodige aan restauratiewerk wordt gedaan, waar er de afgelopen 23 jaar heel weinig veranderde. Muren worden geschilderd, zakken cement hier en daar, toiletten vervangen. De komende verhuizing is ook te zien aan vreemde briefjes in de vitrines, met een kruis er op en in elk kwart een getal. Er is een aantal dingen veranderd ten opzichte van twee jaar terug. Ik zal ze opsommen. Eerst de goede dingen dan de slechte dingen.
Goed: Er is nu een extra veiligheidscheck voor in de straat. Bij drukte is een mensenmassa voor de veiligheidscheck bij de kassa's een aantrekkelijk doelwit voor aanslagen. Dat risico is nu een stuk minder groot. In het museum zijn nu grote plakkaten met een beschrijving van de periode (oude rijk, middenrijk, nieuwe rijk, late tijd, Grieks- Romeinse tijd en zo). Verder steeds meer nieuwere beschrijvingen in perspex houdertjes. Yuya en Thuya krijgen weer een betere display. Er staan twee nagelnieuwe vitrinekasten klaar. Voor Toet gevonden werd waren de schatten uit het graf van Yuya en Thuya (meerdere schrijfwijzen mogelijk) de belangrijkste attractie van het museum. Het zijn respectievelijk de vader en moeder van Teje, de vrouw van Amenhotep III. De laatste tijd stond het er liefdeloos uitgestald. Ook de Amarnazaal is opgeknapt. Beter gebruik van de ruimte, betere uitleg. De twee zilveren grafkisten in het zijzaaltje met de schatten uit Tanis staan niet meer onder een kast in het donker op de grond, maar redelijk belicht en op hoogte. De Israel stele is weer goed te vinden. Verder moeten bij groepen van 5 en meer, de bezoekers een oortje in doen en de gids via een microfoontje praten. Dat scheelt een hoop geschreeuw van de gidsen, vooral bij Italianen.
Slecht: De allermooiste houten sjawabti (oesjabti) uit het graf van Toet is verdorie weg voor een tentoonstelling! Dat ding is ontroerend mooi, het op een na mooiste voorwerp in het museum voor mij. En van de vier canopen van Toet was er twee jaar geleden een weg ("tijdelijk") voor tentoonstelling en is er nu nog een extra weg voor tentoonstellingen, dus nu zijn er nog maar twee. Juist die twee aan twee koppen die individueel zoveel rust uitstralen op een afstand die normaal 'ruzie' betekent, geeft zoveel spanning. En de twee die over zijn kijken nu ook nog allebei dezelfde kant op. Dit is voor mij het mooiste voorwerp van het museum en misschien wel het mooiste kunstvoorwerp ter wereld en het is kapot zo. Waar is het beleid dat de schatten van Toet nooit meer weg zouden gaan? De hele opstelling van de schatten van Toet is liefdelozer dan ooit. De barst in de kop van Toet uit de lotus is groter dan ooit. Zullen ze straks wel gaan opvullen met kneedbaar hout of zo, zoals ze dat met Ka'aper ook gedaan hebben. Daardoor worden koppen alleen maar dikker. Met de barst(en) houden ze hun elegantie. Nou ja, genoeg gezeurd. Morgen weer poetsen.
2009-11-30
Voorbereiding op 5 1/2 week Egypte
Over twee en een halve week vertrek ik naar Cairo voor studie. Net als twee jaar geleden ga ik er een Intensieve Wintercursus Arabisch doen bij Fajr.com. Ik zal de cursus, net als twee jaar terug, doen in Medinet Nasr, een wijk (beter gezegd een stad binnen een stad) in Cairo. De lessen beginnen op tweede Kerstdag en ik ga een kleine week eerder die kant op om nog allerlei dingen te regelen. De cursus is vier weken van elk vijf dagen les met veel huiswerk. Er zijn vier examens, waarvan de eerste drie belangrijk zijn omdat ze meetellen met het niveau waarop ik na een taaltoets word ingedeeld. Van dat niveau ontvang ik hopelijk een certificaat. Vorige keer zat ik bij beginners op niveau 0. Nu denk ik op niveau 2 te worden ingedeeld. De studie is 1 1/2 niveau 'lang' en het laatste tentamen, dat dus op de helft is van het volgende niveau, is maar enkele maanden geldig en leidt niet tot een certificaat.
Na de studie neem ik nog een paar dagen vakantie in Luxor voor ik weer terug kom. Ik zal een appartement zoeken in Cairo, zodat ik op mezelf leef, mijn eigen eten kan koken en ruimte heb om te studeren.
Deze blog start ik om het een en ander rond die reis te gaan bijhouden. Mogelijk zal ik nadien ook over andere zaken schrijven. De voorbereiding op de vijf en een halve week die ik in Egypte zal verblijven is nu in volle gang. Het vertrek komt snel dichterbij.
De aanmelding bij Fajr.com, de aanbetaling, en de vluchten op en neer naar Egypte zijn al een paar maanden terug geregeld. Een paar weken terug heb ik een hotel geregeld in Luxor voor een paar dagen na de cursus, en interne vluchten van Cairo naar Luxor en terug. Deze week ben ik vooral bezig met het regelen van allerlei technische dingen, zoals het opnieuw installeren van mijn Asus EEEPC 901 met Kubuntu 9.10 Netbook Edition, oudere foto's op mijn fototoestel veiligstellen en mijn muziekcollectie op mijn oude MP3-speler synchroniseren met de muziekcollectie op mijn NAS. Verder ben ik het huis aan het schoonmaken en de financiën aan bijwerken en zo.
Volgende week de laatste belangrijke dingen regelen, zodat ik in rust kan vertrekken.
Na de studie neem ik nog een paar dagen vakantie in Luxor voor ik weer terug kom. Ik zal een appartement zoeken in Cairo, zodat ik op mezelf leef, mijn eigen eten kan koken en ruimte heb om te studeren.
Deze blog start ik om het een en ander rond die reis te gaan bijhouden. Mogelijk zal ik nadien ook over andere zaken schrijven. De voorbereiding op de vijf en een halve week die ik in Egypte zal verblijven is nu in volle gang. Het vertrek komt snel dichterbij.
De aanmelding bij Fajr.com, de aanbetaling, en de vluchten op en neer naar Egypte zijn al een paar maanden terug geregeld. Een paar weken terug heb ik een hotel geregeld in Luxor voor een paar dagen na de cursus, en interne vluchten van Cairo naar Luxor en terug. Deze week ben ik vooral bezig met het regelen van allerlei technische dingen, zoals het opnieuw installeren van mijn Asus EEEPC 901 met Kubuntu 9.10 Netbook Edition, oudere foto's op mijn fototoestel veiligstellen en mijn muziekcollectie op mijn oude MP3-speler synchroniseren met de muziekcollectie op mijn NAS. Verder ben ik het huis aan het schoonmaken en de financiën aan bijwerken en zo.
Volgende week de laatste belangrijke dingen regelen, zodat ik in rust kan vertrekken.
Abonneren op:
Posts (Atom)