Dag naar het centrum

Vandaag naar het centrum geweest. Eerst met een taxi naar Ramses station en met de metro verder naar halte Sadat. Dat is op Midan Tahrir, het verkeersplein bij het Egyptisch museum. Museum bezocht. ik schrijf verderop over de bevindingen met het museum. Na het museum eerst geluncht in Cafe Riche, dat kennelijk weer open is. Toen naar de Islamitische wijk gelopen via de drankenhandel net voor Midan Orabi. In de buurt van Sharia Talaat Harb en Windsor Hotel zitten wat Christenen en de enige drankenhandel die ik in Cairo ken. Wat Zibiba ingekocht, want in Medinet Nasr is echt geen druppel alcohol te vinden. De wandeling naar de Islamitische wijk doe ik altijd een keer. Alle zintuigen worden maximaal belast. De longen ook. Knetterdruk. Ommetje via de vlees-souq is altijd de moeite waard. Niet veel te zoeken verder, dus terug naar Midan Orabi met een paar keer expres verdwalen. Dan kom je in hoekjes van Cairo waar je anders nooit gekomen zou zijn. Akelig was dat er bij Midan Attaba een bedelaar leek te zijn gestorven, of misschien stervende was. Hij zat naar rechts weggezakt op een stuk karton. Ik zag hem niet bewegen. Omstanders hadden een ambulance gebeld. Bij Midan Orabi een broodje ful (bruinebonenpuree) en een broodje ta3ameia (falafel) en een fles cola gekocht en op de rand van een perkje opgepeuzeld. Ook dat is traditie voor me. Op weg van Orabi naar Windsor Hotel gezien dat er een cafe is bijgekomen waar bier geschonken wordt. Er is zelfs een terras bij, al zat er niemand op het terras aan het bier. Misschien begint er weer het een en ander te relaxen in Egypte. Daarna in de barrel lounge van Windsor Hotel een Stella gedronken en de taxi naar huis genomen. In de taxi's werd totnutoe alleen maar moderne muziek gedraaid en geen Kor'an recitals, wat raar is, want twee jaar terug was het vrijwel alleen maar recitals.

Het Egyptisch museum

Het museum gaat over een paar jaar verhuizen naar een nieuwe locatie bij de piramiden. Ergens is dat wel jammer, maar het is ook een kans om de rommelige opstelling van nu te vervangen door een betere. Des te vreemder is het dat er nu in het huidige museum het nodige aan restauratiewerk wordt gedaan, waar er de afgelopen 23 jaar heel weinig veranderde. Muren worden geschilderd, zakken cement hier en daar, toiletten vervangen. De komende verhuizing is ook te zien aan vreemde briefjes in de vitrines, met een kruis er op en in elk kwart een getal. Er is een aantal dingen veranderd ten opzichte van twee jaar terug. Ik zal ze opsommen. Eerst de goede dingen dan de slechte dingen.

Goed: Er is nu een extra veiligheidscheck voor in de straat. Bij drukte is een mensenmassa voor de veiligheidscheck bij de kassa's een aantrekkelijk doelwit voor aanslagen. Dat risico is nu een stuk minder groot. In het museum zijn nu grote plakkaten met een beschrijving van de periode (oude rijk, middenrijk, nieuwe rijk, late tijd, Grieks- Romeinse tijd en zo). Verder steeds meer nieuwere beschrijvingen in perspex houdertjes. Yuya en Thuya krijgen weer een betere display. Er staan twee nagelnieuwe vitrinekasten klaar. Voor Toet gevonden werd waren de schatten uit het graf van Yuya en Thuya (meerdere schrijfwijzen mogelijk) de belangrijkste attractie van het museum. Het zijn respectievelijk de vader en moeder van Teje, de vrouw van Amenhotep III. De laatste tijd stond het er liefdeloos uitgestald. Ook de Amarnazaal is opgeknapt. Beter gebruik van de ruimte, betere uitleg. De twee zilveren grafkisten in het zijzaaltje met de schatten uit Tanis staan niet meer onder een kast in het donker op de grond, maar redelijk belicht en op hoogte. De Israel stele is weer goed te vinden. Verder moeten bij groepen van 5 en meer, de bezoekers een oortje in doen en de gids via een microfoontje praten. Dat scheelt een hoop geschreeuw van de gidsen, vooral bij Italianen.

Slecht: De allermooiste houten sjawabti (oesjabti) uit het graf van Toet is verdorie weg voor een tentoonstelling! Dat ding is ontroerend mooi, het op een na mooiste voorwerp in het museum voor mij. En van de vier canopen van Toet was er twee jaar geleden een weg ("tijdelijk") voor tentoonstelling en is er nu nog een extra weg voor tentoonstellingen, dus nu zijn er nog maar twee. Juist die twee aan twee koppen die individueel zoveel rust uitstralen op een afstand die normaal 'ruzie' betekent, geeft zoveel spanning. En de twee die over zijn kijken nu ook nog allebei dezelfde kant op. Dit is voor mij het mooiste voorwerp van het museum en misschien wel het mooiste kunstvoorwerp ter wereld en het is kapot zo. Waar is het beleid dat de schatten van Toet nooit meer weg zouden gaan? De hele opstelling van de schatten van Toet is liefdelozer dan ooit. De barst in de kop van Toet uit de lotus is groter dan ooit. Zullen ze straks wel gaan opvullen met kneedbaar hout of zo, zoals ze dat met Ka'aper ook gedaan hebben. Daardoor worden koppen alleen maar dikker. Met de barst(en) houden ze hun elegantie. Nou ja, genoeg gezeurd. Morgen weer poetsen.